10 ช็อตเด็ด วงการสอยคิวโลก

สมาคมสนุกเกอร์โลก จัด 10 อันดับยอดเยี่ยมในความทรงจำ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันด้วยลีลาการแสดงความดีใจของนักสอยคิวแต่ละคนที่แตกต่างกันไป บางคนแขวนคิวไปแล้ว และบางคนก็หนีไปเกิดใหม่ ส่วนผู้ที่โลดแล่นอยู่ในวงการสนุกเกอร์ยังมีอีกหลายคน โดยเฉพาะ จัดด์ ทรัมป์ ถูกจัดให้เป็นนักสอยคิวที่รอขึ้นครองแชมป์โลกในอีกไม่นาน

รายการ เวิลด์ แชมเปี้ยนชิพ ปี 2005 เอียน แมคคัลลอค พบ แกรห์ม ด็อตต์ ในรอบแรก เกมวันนั้นสูสีกันมากจนต้องเล่นเฟรมตัดสิน ขณะที่เสมอกันอยู่ที่ 9 – 9 เฟรม เอียน ตามหลังอยู่ 38 – 0 แต่แล้วเขาก็ตบแดงหลุมไกลลง จากนั้นก็กวาด 63 แต้มหมดโต๊ะ เอาชนะแมตช์นั้นไปได้ เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่ ออกมาเต้น Jig รอบโต๊ะด้วยความดีใจ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีแมวมองคนไหนเชิญเขาไปเทสต์หน้ากล้องสำหรับรายการเต้นโชว์หลังจากนั้นเลย (Search รูป คำว่า “jig dance”)

ในปี 1981 สตีฟ เดวิส เพิ่งเริ่มจะฉายแววและเป็นแชมป์โลกครั้งแรก โดยเอาชนะ ดั๊ก เม้าท์จอย ในรอบชิงฯ ที่ครูซิเบิ้ล สตีฟ ดูนิ่งมากในขณะที่เขาตบลูกสุดท้าย แต่หลังจากที่ลูกสุดท้ายวิ่งลงหลุมไปไม่กี่วินาที เขาก็เจอท่า bear hug จากผู้จัดการส่วนตัว แบร์รี่ เฮิร์น ที่ถลาลงมาจากที่นั่งคนดูเพื่อแสดงความยินดี ต่อมาแบร์รี่ อธิบายถึงการโผกอดของเขาว่าคือ “การรวบแบบที่ใช้ในการเล่นรักบี้ที่สามารถทำให้ผู้เล่นส่วนใหญ่ร่วงได้”

ชัยชนะของ นีล โรเบิร์ตสัน ในรายการ เบทเวย์ ยูเค แชมเปี้ยนชิพในปีที่แล้วนั้น (2015) มีจุดที่น่าสนใจอยู่อย่างหนึ่งนั่นคือ การทำแมกซิมั่ม 147 แต้มของนีล ในเฟรมที่ 6 ซึ่งเล่นกับ เหลียง เวนโบ นั่นคือครั้งแรกที่มีคนสามารถทำแมกซิมั่มเบรกได้ในรอบชิงฯ ของรายการใหญ่ 3 รายการ (Triple Crown) เขาชูกำปั้นต่อยอากาศด้วยความดีใจหลังจากตบดำลูกยากลูกสุดท้ายลงอย่างสวยงาม ซึ่งเจ้าตัวเองก็รู้ดีว่าเขาได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างประวัติศาสตร์ให้แก่วงการสอยคิว

ย้อนกลับไปปี 1984 เคิร์ค สตีเฟ่น ทำเบรก 147 ได้เป็นคนแรกในรายการมาสเตอร์ส (และก็ไม่มีใครทำได้อีกจนกระทั่ง ติง จุ้นฮุย ในปี 2007) หลังจากตบดำลูกสุดท้ายลงไป เขาก็โผเข้ากอดกรรมการ จอห์น สมิธ แบบไม่ให้ทันตั้งตัว จากนั้นก็เข้าไปกอดคู่แข่งขัน จิมมี่ ไวท์ เมื่อเขากลับมานั่ง เขาก็หัวเราะออกมาสุดเสียงและเริ่มเข้าใจว่ามันสำคัญขนาดไหน

ปีเตอร์ เอบด้อน นั้นขึ้นชื่อเรื่องความกล้าแสดงออกถึงอารมณ์ส่วนตัว หลายคนอาจนึกถึงชัยชนะในปี 2006 เมื่อน้ำตาลูกผู้ชายเอ่อท่วมใบหน้า ขณะที่แทงลูกสุดท้ายเพื่อเอาชนะ มาร์โก้ ฟู ในรายการ เวิล์ด แชมเปี้ยนชิพ แต่ที่จริงแล้ว  มีอีกครั้งในปี 2001 ที่น่าทึ่งไม่แพ้กัน นั่นคือที่ครูซิเบิ้ล เมื่อเขาเอาชนะ สตีเฟ่น ลี ได้ในเฟรมตัดสิน และชนะไป 13 – 12 เขากำหมัดแน่น และตะโกน “Come on!” (มาดิ!) อยู่หลายครั้ง เป็นการแสดงอารมณ์ที่สุดยอดของเขาอีกครั้งหนึ่ง

ในปี 2004 รอนนี่ คว้าถ้วยแชมป์โลกเป็นครั้งที่ 2 โดยเอาชนะ แกรห์ม ด็อตต์ 18 – 8 ที่ครูซิเบิ้ล ขณะที่เขายกถ้วยชูขึ้นเพื่ออวดแฟนๆ เขาก็โชว์ฟัมปลอมชุดใหญ่มหึมาในปากของเขา ผู้ชมที่ไม่คุ้นกับหน้าตาของรอนนี่ คงคิดว่าเขามีปัญหาใหญ่เรื่องการจัดฟัน จนเวลาต่อมาถึงรู้ว่าเป็นเรื่องล้อเล่น หลายคนรายงานว่าเขาทำเพื่อระลึกถึงพี่เลี้ยง เรย์ (แดรกคูล่า) เรียดอน แต่ที่จริงแล้วเพื่อนของเขาคนหนึ่งท้าให้ทำ

สตีฟ เดวิส เป็นคนแรกที่ทำแมกซิมั่มเบรก 147 แต้ม  ออกอากาศเมื่อปี 1982 แต่ 147 ที่มีชื่อเสียงมากกว่าคือของ คลิฟ ธอร์นเบิร์นในปีต่อมา เพราะเป็นแมกซิมั่มครั้งแรกในรายการ เวิลด์ แชมเปี้ยนชิพ การเข้าเบรกครั้งนั้นเริ่มจากการฟลุ๊คลูกแดง และเมื่อเขาตบดำลูกสุดท้ายลง เขาก็คุกเข่าและชูมือทั้งสองข้างขึ้น ด้วยความดีใจ เพื่อนชาวแคนาดา บิลล์ เวอร์บีนีอัค และ เทอร์รี่ กริฟฟิธส์ ที่เล่นอยู่โต๊ะข้างๆ ก็แอบมองอยู่เป็นระยะ สุดท้ายก็เข้ามากอดแสดงความยินดีด้วยเช่นกัน

จัดด์ ทรัมป์ ส่อแววชัดเจนตั้งแต่วัยเด็ก ว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา ในปี 2003 เขาเป็นผู้เล่นที่เด็กที่สุดที่เคยคว้าแชมป์รายการ พอนตินส์ โอเพ่น โดยสามารถเอาชนะ ไมค์ ฮอลล์เลทท์ ผู้ซึ่งเคยชนะรายการจัดอันดับและเคยเข้าชิงฯ รายการมาสเตอร์สมาแล้ว ตอนนั้นทรัมป์อายุเพียง 13 ปีเท่านั้น แต่เขาก็ได้ถ้วยรางวัลจนชินเสียแล้ว เรียกได้ว่า หลังได้แชมป์รายการนั้น เขาก็ไม่ได้ฉลองอะไรมากไปกว่า แค่นั่งชิงช้าเล่น

อเล็กซ์ ฮิกกินส์ เป็นเด็กที่มีพรสวรรค์มากที่สุดคนหนึ่งที่วงการสนุกเกอร์เคยมีมา ได้แชมป์โลกเมื่อปี 1972 สิบปีต่อมา เมื่ออายุ 33 เขาก็สงสัยตัวเองว่าจะสามารถคว้าถ้วยนั้นมาครองได้อีกหรือไม่ จนกระทั่งเขาชนะ จิมมี่ ไวท์ 16 – 15 ในรอบรองฯ และชนะ เรย์ เรียดอน 18 – 5 ในรอบชิงฯ ภาพต่อจากนั้นเป็นภาพที่ต้องจดจำ เขาร้องไห้ น้ำตาท่วมหน้า แล้วเขาก็เรียกภรรยา ลินน์ และลูกสาวตัวน้อย ลอเรน ขึ้นมาบนเวที จากนั้นก็อุ้มลูกขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างถือถ้วย แต่บัดนี้ไม่มีจอมคิว “ซู่ซ่า” เขาเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อนด้วยสาเหตุหลายโรค และพิษร้ายจากบุหรี่และแอลกอฮอล์

เดนนิส เทย์เลอร์ ปะทะ สตีฟ เดวิส ในปี 1985 ที่ครูซิเบิ้ล ผู้ชม 18.5 ล้านคน ชิงดำลูกสุดท้าย มันคือหนึ่งช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดในประวัติศาสตร์การกีฬา หลายภาพกลายเป็นสัญลักษณ์ของวงการ นอกจากภาพ สตีฟ ปาดดำพลาด เดนนิสตบดำลงไป ก็ยังมีอีกหลายภาพที่ต้องเก็บไว้ เดนนิส เจ้าแว่นยักษ์ชูไม้คิวขึ้นเหนือหัว กระแทกคิวกับพื้นด้วยความดีใจ ยิ้มหวานและกระดิกนิ้วชี้เหมือนบอกว่า “บอกแล้วว่าทำได้” หากใครได้ดูแมตช์นั้น รับรองว่าต้องลืมไม่ลงไปชั่วชีวิต โดยเขาเป็นแชมป์โลกคนแรกและคนเดียวที่สวมแว่นตาแข่งขัน

(ตีพิมพ์ในนิตยสารคิวทอง ฉบับที่ 408)