คิดถึง “หมู่โฮม”

7 มี.ค. 56
3 มีนาคม 2554 วงการ สื่อมวลชน สูญเสียนักหนังสือพิมพ์อาวุโสไปอีกคน เหมือนใบไม้ที่ล่วงหล่นจากกิ่งก้านเมื่อกาลเวลามาถึง
3 มีนาคม 2554 วงการ สื่อมวลชน สูญเสียนักหนังสือพิมพ์อาวุโสไปอีกคน เหมือนใบไม้ที่ล่วงหล่นจากกิ่งก้านเมื่อกาลเวลามาถึง

 

เรวัต เจ้าของนามปากกา “หมู่โฮม” ถูกโรคมะเร็งเฮงซวยรังควาญตั้งแต่ปี 2550 หลังจากทราบว่าเป็นมะเร็ง ก็พยายามยื้อชีวิตด้วยการตระเวนหาหมอรักษา ไปหาทุกหมอที่รักษาโรคมะเร็ง และล่าสุดได้หมอชื่อดังจากจังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งมีลูกศิษย์ลูกหามากมายโดยเฉพาะ ดารา-นักแสดง-นักร้องดังอย่าง ธานินทร์ อินทรเทพ ซึ่งถือเป็นศิษย์ก้นกุฏิของอาจารย์รายนี้รวมถึงครูเพลงอย่าง ครูลพ บุรีรัตน์ ก็ไปใช้บริการ กิจวัตทุกสัปดาห์ของ หมู่โฮม คือต้องไปรับยาเพื่อสู้มะเร็งเช้าตรู่ทุกวันพฤหัสบดีต้องรีบไปลงทะเบียนกว่าจะได้ยาก็ปาเข้าไป 5-6 โมงเย็น เพราะระบบของที่นี่ไม่มีเส้นทุกคนต้องรับยาตัวเดียวกัน เหมือนกันและเวลาเย็นเช่นกัน โดยไม่ง้อคนป่วยเพราะสถานที่แห่งนี้เขา แจกยาฟรี ไม่เสียสตังค์คนจึงแห่ไปแน่นขนัดจนรถราจอดกันยาวเหยียดเป็นกิโล

และเมื่อต้นปี 2554 มะเร็งก็เริ่มก่อกวนหนัก หมู่โฮม เข้าๆออกๆ โรงพยาบาลบางปะกอก 9 เป็นประจำและปลายเดือน ก.พ.ขณะนอนอยู่ในโรงพยาบาล หมู่โฮม พยายามจะมาร่วมงานวันเกิด ศักดา รัตนสุบรรณ ในวันที่ 28 ก.พ.โดยผู้จัดการทีมสอยคิว สุนทร จารุมนต์ เจ้าของโฮคิชเช่นจัดเลี้ยงให้ทุกปีและ หมู่โฮม ก็มาร่วมทุกปีไม่เคยพลาดและเมื่อถึงวันที่ 28 ก.พ.ปรากฏว่าอาการทรุดลงอย่างไม่น่าเชื่อจนกระทั่ง 3 มี.ค. วิญญาณของ หมู่โฮม ก็ออกจากร่างท่ามกลางความอาลัยของญาติมิตรและคนในแวดวงสอยคิว

แต่ก่อนที่จะเสียชีวิตเพียง 5 วัน หมู่โฮม ได้ส่งต้นฉบับ “ป้อมยาม หมู่โฮม” ลงในนิตยสารคิวทองตามปกติโดยตลอด 30 ปี ทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์ไม่มีคำว่า เบี้ยวต้นฉบับ ดังนั้นเนื่องในโอกาสครบรอบ 2 ปีในการจากไปของ เรวัต สนธิขันธ์ จึงขออนุญาติแฟนๆนำข้อเขียนของ “หมู่โฮม” นำลงใน คิวทอง ฉบับเดือนมีนาคม 2556 เพราะเป็นข้อเขียนสุดท้ายก่อน “หมู่โฮม” ลาโลกอันวุ่นวายไปสู่ดินแดนสงบมาให้อ่านอีกครั้งพร้อมกับ บทกลอน ของศิษย์ผู้น้องจากวงการมวย เอก รังสิต ร้อยกรองจากหัวใจเพื่อเป็นการอำลาอาลัยแก่บุคลากรสำคัญของชาวมวย เนื้อหาสาระกินใจยังไงพิสูจน์ได้ ณ บัดนี้

ขอแต่งกลอน ร้อยมาลัย แทนพวงหรีด

เหมือนมีดกรีด   กลางใจ     อาลัยหา

สิ้นเสาหลัก สิ้นสื่อดี มีศรัทธา

ต่างโศกา พาเศร้าหมอง ตรอมฤดี

ตุ๊ ตำแย หมู่โฮม และมอญฟรี

ล้วนชื่อดี ต่างเชิดชู คู่ศักดิ์ศรี

นามปากกา ดังทั่ว ท้องธานี

ทั้งชีวี อุทิศให้ ในมวยไทย

แม้นอนป่วย รวยริน จิตกังวล

ยังพะวง ถึงศาสตร์ศิลป์ กว่าสิ่งไหน

เป็นทั้งครู เป็นทั้งสื่อ เลื่องลือไกล

ลมหายใจ ครูคือมวย ทุกเวลา

นี่คือครู เหนือครู ให้รู้ไว้

ด้วยหัวใจ มีแต่ให้ ใจห่วงหา

ห่วงมวยไทย จะสูญหาย ตามครูบา

ห่วงหนักหนา ถ้าหมดสิ้น ชีวิตครู

แล้ววันนั้น วันนี้ ก็มาถึง

วันที่ซึ่ง ครูต้องพัก หมดแรงสู้

วันที่ร่าง ครูนอนนิ่ง ไม่เหลียวดู

หลับเถิดครู ครูผู้กล้า ค่าเหนือครู

ขอให้ครู จากไป อย่างสงบ

ทั่วทุกภพ จบแดนดิน ถิ่นนักสู้

จะช่วยสืบ ช่วยสาน งานของครู

ให้ครูรู้ สมครูสู้ บากบั่นมา

นี่คือสิ่ง สุดท้าย ที่ทำได้

คืออักษร   กลอนจากใจ ให้รู้ว่า

ทุกคำพูด ทุกสิ่งใด ครูให้มา

คือคุณค่า จดจำ ทุกคำไป

ทุกวันเกิด ทุกถ้อยคำ ยังบรรเจิด

บุญให้เกิด เกิดทำบุญ หนุนเราไว้

คือแบบอย่าง ทางบุญ หนุนนำไป

พรจากใจ ลูกหลาน สร้างความดี

มาวันนี้ ครูจากไป ให้ห่วงหา

ทุกชีวา ส่งแรงบุญ หนุนราศี

วิญญาณครู สู่ชั้นฟ้า สุขาวดี

ชั่วชีวี เอกเคารพ นบนอบครู

เอก รังสิต ร้อยกรอง