ตา ลพบุรี

จะว่าไปแล้วลีลาของพญาเซียนท่านนี้ มีมิติที่หลากหลาย มีมูฟเมนต์ที่ติดกระแสร่วมยุคร่วมสมัยอย่างต่อเนื่อง ติดต่อกันยาวนานกว่าเซียนสนุกเกอร์สมัยเดียวกัน ที่อยู่ในลำดับแถวหน้าเหมือนกัน

ทั้งนี้ เพราะฝีมือสนุกเกอร์ของตา ลพบุรี มิได้หย่อนยานไปตามวัยหรือสังขาร อีกทั้งเขาเป็นนักสนุกเกอร์ชั้นเซียนที่รักษาชื่อเสียงไม่ยอมให้ใครวัดรอยเท้า หรือเป็นฐานให้นักสนุกเกอร์รุ่นหลังได้ลองวัดฝีมือ เพื่อประกาศศักดา ยิ่งนานวันในวงการสนุกเกอร์ ชื่อของ “เซียนตา” ยังเป็นที่กริ่งเกรงของนักเดินสาย นักสนุกเกอร์มือดีที่ขึ้นชั้นมาใหม่ ว่าจะเทียบชั้นได้หรือยัง

น้อยครั้งที่เซียนตา ลพบุรี ยอมลดชั้นมาชนด้วย เขาวางตัวเป็นพญาเซียนเหยียบเมฆ ที่แทบไม่มีใครกล้าท้าทาย มิหนำซ้ำ ในวงการสนุกเกอร์ต่างเรียกเขาว่า “อาจารย์” เสียด้วยซ้ำไป มากเข้าหนักเข้า หรือบนโต๊ะสนุกเกอร์กำลังเข้มข้น ขับเคี่ยวกันระหว่างนักสนุกเกอร์ด้วยกัน ที่ต่างก็มีพวกถือหางวางเดิมพัน ก็จะมีเซียนตา ที่เหมือนเป็นอินดิเคเตอร์ หรือตัวชี้วัดว่า ฝ่ายไหนจะเหนือกว่ากัน

โดยเซียนตา จะเป็นคนให้ราคาต่อรองตั้งแต่เริ่มต้นเกม หรือเกมกำลังเคลื่อนไหว แพ้ชนะกันได้ตลอดเวลา คนข้างโต๊ะก็จะแหย่ดัง ๆ ว่า “อาจารย์ใหญ่ว่าไง” เหมือนสะกิดถามราคาว่า ต่อรองไปข้างไหนในตอนนี้ หรือใครจะมีภาษีดีกว่ากัน ราคาต่อรองที่เซียนตา ลพบุรี ตะโกนลั่นและยกนิ้วมือขึ้นเป็นการสำทับ เป็นราคามาตรฐาน ที่ใครจะต่อมากกว่านี้ หรือน้อยไปกว่านี้ ก็ไม่มีใครจับด้วย หากไม่มีคนเล่นวงนอกกล้าต่อรองราคานั้น ใครมีความเห็นตรงข้ามเซียนตา ก็จับเดิมพันกับเซียนตาเองเสียเลย ก็ได้ ก็จะมีคนเล่นเดิมพันนอกคนอื่น ๆ ขอแบ่งเดิมพันจากเซียนตาเอง เพราะเชื่อถือในสายตาที่คมกริบในการอ่านเกมของเซียนตา

ที่เล่ามานี้ เป็นมิติหนึ่ง หรือจังหวะลีลาท้าย ๆ ในชีวิตวงการสนุกเกอร์ของ “เซียนตา ลพบุรี” ยุคที่มิติของสนุกเกอร์เมืองไทยเปลี่ยนไป เด็กรุ่นใหม่ใช้ความแม่นยำ ใช้ความกล้าข้ามรุ่นข้ามชั้น ท้าชนเซียนรุ่นเก๋า โดยไม่เกรงในชื่อเสียง หรือฝีมือ แต่ไม่เคยเห็นที่เซียนตา จะชนกับเด็กรุ่นหลังที่โนเนม แบบหาหมูเคี้ยว

มีแต่จะเล่นกับเซียนรุ่นเดียวกัน ที่เป็นพญาเซียนร่วมสมัยด้วยกันมา เซียนกิ๊ด นครสวรรค์ เซียนตึ๊ก โคราช เซียนโก๊ะ อยุธยา เซียนรินทร์ ระยอง เซียนเง็ก อ่างทอง พอรู้แพ้ชนะและรู้ฝีมือกันที่กินกันยาก ก็รามือกันไปเอง ต่างวางตัวเป็นเสือเฝ้าถ้ำ หรือเป็นมือดีประจำโต๊ะที่นักสนุกเกอร์ที่นั่นต่างให้ความนับถือ

แต่หากเป็นมิติก่อนหน้านั้น เซียนตา ลพบุรี เข้ามาอยู่กรุงเทพฯ เป็นมือดีที่รอรับเซียนเดินสายมาจากต่างจังหวัด นักสนุกเกอร์มือดีที่เทียบชั้นพญาเซียนได้มาจากลำพูน ตระเวนเดินสายต่างจังหวัด และเข้ากรุงเทพฯ ก็ปะทะกับเซียนสนุกเกอร์ประจำโต๊ะหลายแห่ง กวาดมาเรียบ จนมาเจอ “ตา ลพบุรี” ก็ผ่านไปไม่ได้ง่าย แต่การประลองฝีมือกันนั้น ทำให้ผู้คนรู้จัก “ชัย ลำพูน” ขึ้นมาทันที

ก็จะมีนักสนุกเกอร์หน้าใหม่ในวงการแค่ไม่กี่คน ที่กล้าปะทะกับเซียนตา ลพบุรี แถมต่อสู้กันเป็นสัปดาห์ ผลัดกันแพ้ชนะจนเลิกเล่นกันไปเอง

ตา ลพบุรี อยู่ในวงการสนุกเกอร์มานานกว่าเซียนคนใด เพราะเล่นสนุกเกอร์เก่งระดับเซียนบ้านนอก ที่เป็นมือหนึ่ง ทั่วทั้งโต๊ะไม่มีใครเล่นด้วย ตอนที่ยังเรียนมัธยม นุ่งกางเกงขาสั้นอยู่เลย ดังนั้น การที่นายทุนพาเซียนตา เดินสายไปเล่นล้มเดิมพันจากต่างจังหวัด ก็จะให้เซียนตานุ่งกางเกงขาสั้น เหมือนเด็กยังเรียนหนังสืออยู่

หรือให้มองว่าเป็นเด็กแก่แดด ที่เลิกเรียนหนังสือ มาเอาดีทางเดินสายเล่นสนุกเกอร์ คนไทยในมิติแรก ๆ ในชีวิตวงการสนุกเกอร์ของ “ตา ลพบุรี” ก่อนปี ๒๕๐๐ เป็นยุคที่นับถือความอาวุโสกัน มักชอบพูดว่า อย่าวัดรอยตีน อาบน้ำร้อนมาก่อน เดินตามหลังผู้ใหญ่ หมาไม่กัด แก่มะพร้าวห้าว

นักสนุกเกอร์มือดีประจำโต๊ะส่วนใหญ่จึงเป็นผู้ใหญ่ มีอายุเกินกว่าสามสิบ พอมามีนักสนุกเกอร์ที่มีนายทุนเงินหนา ท้าเดิมพันไม่อั้น ไม่เลือกมือชน ที่เป็นนักสนุกเกอร์หน้าเด็ก นุ่งกางเกงขาสั้น ก็ชะล่าใจ ปรามาสในใจกันว่า ฝีมือจะขนาดไหน เบียดเสียดสีกันไปเดี๋ยวมือไม้ก็สั่น ออกคิวสะเปะสะปะ ถอดใจไปเอง

แต่ไม่เฉลียวใจกันว่า หนึ่ง หากเด็กน้อยคนนี้ไม่เก่ง จะมีนายทุนกล้าเอาเงินมาทิ้งโดยไม่เสียดมเสียดายหรือ สอง ถึงอายุน้อยแต่ประสบการณ์เฉพาะในการเล่นสนุกเกอร์อาจเชี่ยวกราก เดินสายมาโชกโชน ฝีมือและจิตใจคงไม่ด้อยเหมือนที่เห็นจากหน้าตาก็ได้ สาม ถ้าเด็กคนนี้หัวใจไม่โตเกินอายุ ความห้าวหาญไม่แกร่งกล้า จะกล้าเดินสายตั้งแต่อายุไม่ถึงยี่สิบหรือ

แต่กว่าจะทำให้ฉุกคิดได้ ก็เมื่อนายทุนของตา ลพบุรี กวาดเงินเดิมพันออกจากโต๊ะสะดวกราบเรียบแล้ว

เหลือแต่ความเลื่องลือเล่าขานในฝีมือของเด็กน้อย รู้จักชื่อก็เพียงจากนายทุนที่เรียกว่า “ตา” และจากที่ถูกเปิดเผยว่าเป็นนักสนุกเกอร์มาจากลพบุรี

จึงเป็นชื่อที่ในวงการสนุกเกอร์ตั้งเรียกกันว่า “ตา ลพบุรี”

เขาว่า นี่เป็นตำนานหนึ่งของวงการสนุกเกอร์ที่นิยมเรียกนักสนุกเกอร์ฝีมือดี โดยใช้คำว่าเซียนนำหน้าชื่อ และตามด้วยถิ่นเกิดของนักสนุกเกอร์คนนั้น เป็นตำนานก็เพราะ “ตา ลพบุรี” เป็นนักสนุกเกอร์เดินสายต่างจังหวัดเล่นเดิมพันเป็นคนแรก ๆ ของวงการ ต่อมาก็มีเง็ก อ่างทอง ตึ๊ก โคราช รินทร์ ระยอง โก๊ะ อยุธยา อ้วน พิษณุโลก

หากเป็นนักสนุกเกอร์จากกรุงเทพฯ ก็จะใช้สถานที่ เช่น งี้ ดำรงรักษ์ บัติ หัวตะเข้ ฮุย ประตูน้ำ เอ็ง บ้านใหม่ วัลลภ ศาลเจ้าพ่อเสือ

ลีลาของพญาเซียน “ตา ลพบุรี” จึงเป็นตำนานของการเดินสายคนแรก ๆ ที่สร้างมิติหนึ่งในวงการสนุกเกอร์ให้เกิดขึ้น สมควรที่จะเล่าสู่กันฟัง

วันชัย เทียมทัด

(ตีพิมพ์ในนิตยสารคิวทอง ฉบับที่ 429)