เหนื่อยนักขอพักก่อน

เชื่อ ว่าใครที่เป็นแฟนสนุกเกอร์คงทราบ ต่อแต่นี้ไม่มี “คิวทอง” ศักดา รัตนสุบรรณ อุปนายกสมาคมกีฬาบิลเลียดกว่า 30 ปี พร้อม ผู้จัดการทีม (ตลอดกาล) สุนทร จารุมนต์ ทำงานให้สมาคมฯ อีกต่อไป เนื่องจากทั้งผมและสุนทร อยู่กับวงการนี้มายาวนานตั้งแต่ปี 2525 สมัยคนอังกฤษสายเลือดไทย มอริส เคอร์ ปลุกผีวงการสอยคิวด้วยการจัดแข่งขันชิงแชมป์ประเทศไทยอีกครั้ง หลังว่างเว้นเมื่อปี 2513 เป็นต้นมา และเมื่อมาถึงจุดนี้ต้องบอกว่า ถึงจุดอิ่มตัว หมดกำลังที่จะผลักดันวงการสนุกเกอร์อีกต่อไป

โดยเดิมทีปรึกษากับสุนทร จะขอลาออกจากกรรมการบริหารสมาคมฯ ตั้งแต่ต้นปี แต่ติดขัดที่มี ซีเกมส์ ในเดือนมิ.ย. และทางสมาคมฯ ยังหาคนมาแทนไม่ได้ ในที่สุดผมก็ตกปากรับคำเลขาธิการสมาคมฯ คุณกีรวุฒิ กิติยาดิศัย ขอทำหน้าที่อีกสมัยเดียว และเมื่อ นักสอยคิว เกิดพลาดพลั้งทำเหรียญทองต่ำกว่าเป้า เพราะตั้งเป้าแค่ 2 เหรียญทอง ทำได้ 1 ทอง 1 เงิน 5 ทองแดง แม้จะได้เหรียญเงินและทองแดงเพิ่ม แต่พิจารณากันที่ เหรียญทอง เป็นหลัก จึงสอบตกโดยปริยาย

ศักดา - สุนทร ก็เลยประกาศอำลาวงการ

ขอยืนยันว่าที่ ลาออก มีเหตุสถานเดียวคือ อยู่มานาน พบกับสิ่งซ้ำๆ ซากๆ ไม่มีอะไรดีขึ้น นักกีฬา ที่ติดทีมชาติทุกวันนี้ก็เป็นตัวเก่า - ตัวเดิม ไม่มีหน้าใหม่ประเภท “ดาวรุ่ง” ดาวเด่นเข้ามาทดแทน ตัวเก่า นับวันก็จะโรยรา นั่นเป็นเพราะทุกคน อายุมากขึ้น สายตา เริ่มมีปัญหาโดยเฉพาะมือบิลเลียด รมย์ สุรินทร์ ปัจจุบันอายุ 53 ปี คนวัยนี้เหมาะที่จะขึ้นมาเป็น ผู้ฝึกสอน แต่เป็นเพราะหาตัวตายตัวแทนไม่ได้ รมย์ จึงจำเป็นต้องเล่น ทีมชาติ ซึ่งยังไม่ทราบว่าจะอีกกี่ปี หรือจนกว่า เจ้ารมย์ จะเดินไม่ไหวเหมือน ปู่ตึ๊ก โคราช อดีตเจ้าของเหรียญทองเอเชี่ยนเกมส์ 2 สมัย ส่วนอีกคนคือ วัช หาดใหญ่ ก็หวังอะไรมากไม่ได้ เพราะอายุก็ใกล้เคียง รมย์ สุรินทร์ แถมสุขภาพย่ำแย่กว่า นอกจากจะ พิการขา เดินเหินไม่สะดวกเพราะดามเหล็ก เนื่องจาก 10 ปีก่อนถูกรถชนขาหัก และก่อนไปซีเกมส์ โรคหัวใจ มาเยือนอย่างกะทันหัน หากไปพบแพทย์ช้าครึ่งชั่วโมงก็คงได้ไป ร่วมงานศพ ดังนั้นบิลเลียดซีเกมส์ครั้งนี้จึงทำได้แค่ 1 ทองจากประเภททีมซึ่งมี รมย์ - วัช และ สุริยา สุวรรณสิงห์ ส่วนประเภทสนุกเกอร์ ที่ตั้งเป้าต้องทองถึง 80 % กลับเสียท่าให้ มาเลเซีย ทั้งที่เราคัดแล้วคัดอีก นำเด็กที่มีไฟและเล่นได้เฉียบขาดที่สุด 3 คน คือ แมน นครปฐม – เช็ก นครนายก โดย 2 รายนี้เพิ่งจะกลับจากอังกฤษ หลังจากไปเล่นอาชีพ 2 ปี ส่วนอีกคนคือ นุ้ก สากล ที่ฝีมือดีวันดีคืน คว้าแชมป์ดิวิชั่น 1 ไปหลายรายการ แต่เพิ่งติดทีมชาติหนแรก ดังนั้นความประหม่าจึงเกิดกับเจ้าตัว ทำให้เล่นผิดพลาดบ่อยครั้งจนพ่ายเมียนมาร์ ที่เพิ่งจะหัดเล่นสนุกเกอร์ได้เพียง 3 ปี ตกรอบตั้งแต่ไก่โห่ ส่วน แมน นครปฐม ก็มาเสียท่าให้แชมป์เอเชียชาวมาเลเซีย ตอ ชุน เหลียง เฉียดฉิว 4 - 3 เฟรม ซึ่งเป็นเรื่องน่าเห็นใจเพราะดูตามเกมแล้ว เด็กเราน่าจะชนะ แต่เรื่องของลูกกลมๆ มันไม่เข้าใครออกใคร วิ่งแรงนิด เบาหน่อย ก็เกิดผลทันที ซึ่งทำให้ 2 ตัวเต็งเดี่ยวสนุกเกอร์ ตกรอบแรก แถมมาพลาดเหรียญทอง ประเภทคู่ โดยแพ้ มาเลเซียอีกหน ก็เลยเซ็งกันทั้งทีม

และเมื่อทำไม่ได้ตามเป้า จึงต้องตัดสินใจ ลงโทษตัวเอง เพราะทุกครั้งที่ผ่านมาทั้ง เอเชี่ยนเกมส์ - ซีเกมส์ เราจะไม่พลาดเหรียญและทำได้ตามเป้าหรือเกินเป้าทุกครั้ง เพิ่งมีก็ซีเกมส์ หน 28 ที่ทำให้ผิดหวังอย่างมหันต์ ซึ่งว่ากันตามจริง ทีมไทย ต้องได้เกิน 2 ทองด้วยซ้ำเพราะ บิลเลียด ทุกคนแอบคิดต้องมี 2 ทองจาก 4 และประเภทที่มั่นใจก็คือ คู่ กับ ทีม เพราะต้องใช้ผู้เล่น 2 คนขึ้นไป ในเมื่อเจ้าภาพมีแชมป์โลก ปีเตอร์ กิลคริสต์ คนเดียว ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเอาชนะ เพราะจัดให้ วัช หาดใหญ่ ทำหน้าที่กันแชมป์โลก กันลูกเดียว ไม่ต้องคิดทำแต้ม กันมันทุกลูกทุกช็อตให้ กิลคริสต์ เล่นยาก ต่อจากนั้น รมย์ จะเป็นคนทำแต้ม แต่จังหวะไม่เป็นไปตามนั้น เพราะคู่แข่ง ชาน เคง ควาง ดันเปิดหน้าให้ วัช จำเป็นต้องทำแต้มเอง และเมื่อพลาด โอกาสจึงเป็นของ ปีเตอร์ ซึ่งส่วนใหญ่เขาจับได้ก็ไม้เดียวจบ ดังนั้นประเภทคู่เราเลยพ่ายอย่างน่าเสียดาย ดีที่ว่าประเภททีม สิงคโปร์ ตกรอบไปก่อน เพราะไปแพ้เมียนมาร์ ไม่งั้นทีมไทยก็คงเหนื่อย ไม่ได้ชนะ เมียนมาร์ ง่ายๆ เหมือนรอบชิงฯ

หลังจากประกาศอำลาคิวไทย เพื่อนพ้องน้องพี่และคนในวงการสอยคิว สอบถามกันมามากมายว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งหลายคนไม่เชื่อว่าลาออกเพราะ ทีมไทยทำเหรียญทองไม่ได้ตามเป้า แต่อย่างไรก็ตามขอยืนยันอีกครั้งว่าถึง จุดอิ่มตัว ส่วนเรื่องน้อยอกน้อยใจก็คงมีบ้างแต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ตนเองคิดว่า ถึงเวลาที่ต้องเปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาแสดงฝีมือบ้าง อาจได้คนมีความรู้ความสามารถในการเฟ้นหาตัวตายตัวแทน นักกีฬารุ่นพี่ ซึ่งเท่าที่เหลือบตามองก็เห็นมีแค่ โค้ชต่าย พิจิตร ที่พอจะทำหน้าที่นี้ แต่มีปัญหาตรงที่ว่า

ต่าย พิจิตร ก็มีทีท่าจะเปิดหมวกลาไปอีกคน

ศักดา รัตนสุบรรณ