ฮั่วเซ้ง ปักธงชัย

โคราชนี่เป็นเมืองที่มีนักสนุกเกอร์ชั้นดี ฝีมือระดับเซียนจำนวนมากที่สุดในประเทศไทย อาทิ ตึ๊ก โคราช, โท้ย โคราช, ต๋อง โคราช และฮั่วเซ้ง ปักธงชัย

หรือฉายาว่า “ตะเข้ร้ายจากปักธงชัย”

เพราะฝีมือ ลูกเล่น ลีลา ชั้นเชิง และการพูดจา ครบเครื่องสุดยอด

ถึงเขาไม่เคยปะทะกับเซียนระดับแนวหน้าแบบจะๆ แต่วงการสนุกเกอร์ก็เทียบฝีมือกันได้ว่า ฮั่วเซ้ง ฝีมือไม่ห่างจากบรรดาเซียนรุ่นใหญ่อย่างเช่น เซียนตึ๊ก เซียนเง็ก เซียนรินทร์ ฯลฯ เพียงแต่ว่าฮั่วเซ้ง จักเลือกคู่ต่อสู้ที่จะเล่นด้วย

หากเขาวัดฝีมือแตกหักกับบรรดาเซียนเหล่านั้นแล้ว เขาจะหาคู่ที่ไหนเล่นได้อีก นอกจากจะต้องต่อแต้มให้จนกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เมื่อ “ฮั่วเซ้ง” ทำเป็นเจียมฝีมือเหมือนต่ำกว่าจริง เขาจึงมีคู่เล่นด้วยจำนวนมาก เพราะไม่มีใครรู้ระดับฝีมือของเขาที่แท้จริง

ฮั่วเซ้ง ปักธงชัย เป็นนักสนุกเกอร์มือดีประจำโต๊ะที่ปักธงชัย พอมีครอบครัวที่ย้ายมาทำมาหากินในกรุงเทพฯ ฮั่วเซ้งก็ต้องตามเข้ามาช่วยทำมาหากินไปด้วย ตามธรรมชาติของคนที่เคยเป็นนักสนุกเกอร์ก็อดไม่ได้ที่จะหาเวลาเข้าไปเล่นสนุกเกอร์ตามสมาคมในย่านที่ใกล้เคียงนั้น

พอเล่นจนเป็นที่ยอมรับ และนักสนุกเกอร์แถวนั้นรู้ระดับฝีมือกันทั่วจนหาคู่เล่นไม่ได้ ก็ต้องเดินสายไปเล่นต่างถิ่น ตามสมาคมต่างๆ ในย่านฝั่งธนบุรีและกรุงเทพฯ

ฮั่วเซ้งเป็นนักสนุกเกอร์ที่มีฐานะ เพราะครอบครัวมีอาชีพหลัก แต่เมื่อหวนมาเอาดีทางสนุกเกอร์อีกครั้ง ก็ไม่มีเวลาทำธุรกิจช่วยครอบครัว เขาก็หันไปซื้อแท็กซี่เป็นของตนเอง ขับเองบ้าง ให้เขาเช่าบ้าง ใช้เป็นพาหนะเดินสายไปเล่นสนุกเกอร์บ้าง

ดีเสียด้วยซ้ำ ที่ใดที่ไม่มีใครรู้จักเขามาก่อน ก็นึกว่าเป็นคนขับแท็กซี่ ที่ชอบเล่นสนุกเกอร์หลงเข้ามา ใครต่อใครต่างจับคิวท้าทาย หรือเปลี่ยนหน้ากันมาประกบ

นักสนุกเกอร์ระดับเซียนเคยเล่นกับฮั่วเซ้งมาแล้วหลายคนมาก อาทิ เป้า ศิษย์ฉ่อย, ดำ ศรีราชา, กุ่ม ดาวคะนอง, เก๊า ฟันดำ, ฮุย ประตูน้ำ, เง็ก อ่างทอง, โก๊ะ อยุธยา, บัติ หัวตะเข้, เอ็ง บ้านใหม่

ดังที่ว่าฮั่วเซ้ง เป็นนักสนุกเกอร์มีลีลาและลูกเล่นมาก เวลาเล่นไม่ค่อยซีเรียสมากนัก จะไม่คร่ำเคร่งกับผืนสักหลาดอย่างเดียว จะมีการทักทายพูดจากับคนดู จึงเป็นเซียนสนุกเกอร์ที่มีความเป็นกันเองกับนักสนุกเกอร์ และคนถือหางวงนอก

ฮั่วเซ้ง เป็นนักสนุกเกอร์ประเภทเดินหน้า แม่นยำ และเข้าจังหวะก็เบรกจนแต้มขาดลอย เวลาคับขันหรือต้องแก้ปัญหา เขาถนัดจะเลือกใช้วิธีการเสี่ยงเป็นส่วนใหญ่

ผ่านไม้แก้ไขได้ไปแล้ว เขามักพูดดังกับคนรอบโต๊ะว่า สู้ตายดีกว่าหนีตาย

ดังนั้น เวลาไม้เด็ดๆ ที่ต้องเสี่ยงตบลูกยากๆ ที่มีผลไม้ต่อมาถึงแพ้ชนะกันได้ ครั้งใดที่ฮั่วเซ้งแก้ไขได้ และตบลูกลงหลุมเสียงดังรื่นหูกองเชียร์

ก็จะมีเสียงกองเชียร์ที่ถือพนันนอกเขาอยู่ตะโกนดังๆ “ปักธงชัย” บางทีก็ “ตะเข้ปักธงชัย” บางทีก็ “ฮั่วเซ้ง” บรรยากาศตอนที่เขาจับคิวเล่นกับใครจึงมีคนยืนดูรอบโต๊ะ และเลือกถือหางจับพนันนอกกันตามสายตาของเซียนพนันนอกจะคาดการณ์ว่า ใครเหนือกว่าใคร จึงมีได้มีเสียและมีความสนุกสนานยังกะเชียร์มวยไทย

ซึ่งบรรยากาศอึกทึก และตะโกนเชียร์ออกนอกหน้าแบบนี้ หากเป็นเซียนคนอื่นเล่นกันจะทำไม่ได้ เพราะถูกผู้เล่นห้าม หรือแสดงอาการไม่พอใจ ยิ่งหากเป็น “เซียนตา” ด้วยแล้ว แกจะเทศนาเอาเลย ถึงเรื่องมารยาท เรื่องการไม่ให้เกียรติคู่ต่อสู้

ผู้คนในวงการสนุกเกอร์จึงชอบเรียกเซียนตา ลพบุรีว่า “บิ๊กเมาท์”

จะว่าไปแล้วเซียนตานี่ ก็เป็นเสาหลักหรือปรมาจารย์คนหนึ่งในวงการสนุกเกอร์ยุคนั้น เวลาแกพูดอะไรออกมาคนต้องนิ่งและหยุดฟัง ไม่มีใครกล้าเถียงแก อาจด้วยการยอมรับนับถือในฝีมือสนุกเกอร์ของแกแล้ว เซียนตายังเป็นนักสนุกเกอร์ที่มีประวัติงดงาม ไม่เคยแกล้งล้มต้มคนดูหรือคนเล่นพนันนอก แถมใครมาเล่นปาหี่หลอกกินเงินคนเล่นพนันนอกกัน เซียนตาจับได้ไล่ทัน แกจะประจานต่อหน้า เสียผู้เสียคน และไม่กล้าเข้าโต๊ะสนุกเกอร์ที่นั่นอีกเลยก็มี

ฮั่วเซ้ง ที่มีฉายาว่า “ตะเข้ปักธงชัย” ก็เซียนตาเป็นคนเรียก

ความที่ฮั่วเซ้งเป็นคนครื้นเครง เล่นสนุ้กก็สไตล์เปิดหน้าแลก และชอบเล่นเสี่ยง บางไม้จึงเหมือนดูไม่น่าจะเล่นแบบนั้น ทำให้คนเล่นที่ถือหางวงนอกพากันระแวงระวัง

ว่าเอาจริง หรือทำเล่น

ขณะกองเชียร์ตะโกนเวลาฮั่วเซ้งแทงได้ถูกใจว่า “ปักธงชัย” เซียนตาก็จะส่งเสียงตามมาว่า “ตะเข้ปักธงชัย” จนคนอื่นๆ ต้องตะโกนเรียกตามเซียนตา แต่ดูเหมือน “ฮั่วเซ้ง” จะพอใจในฉายานี้มาก แม้กระทั่ง “คิวทอง” ก็ยังเอาไปเรียกถึงในคอลัมน์เดลินิวส์

ฮั่วเซ้งเป็นนักสนุกเกอร์ไม่มีสังกัด เพราะเขาเก่งมาตั้งแต่อยู่ปักธงชัย เขาไม่มีกลุ่มเพื่อนเซียนที่เดินสาย หรือรวมตัวกัน เพราะเขาชอบเดินเดี่ยว แต่ด้วยความเป็นคนเฮฮา ไม่ถือเนื้อถือตัว เข้ากับคนได้ง่าย เขาจึงสนิทสนมกับนักสนุกเกอร์มือดีในยุคนั้นทุกคน

ลีลาการเล่นสนุกเกอร์ของฮั่วเซ้งไม่เหมือนเซียนสนุกเกอร์คนใด เวลาจับคิวเล่นนั้น เขาสามารถหลอกคู่ต่อสู้หรือคนเล่นพนันนอกได้อย่างแนบเนียน

เช่น จะทำเป็นปอดแหก กลัวคู่ต่อสู้ ทั้งที่รู้ฝีมือคู่ต่อสู้เหมือนหมูในอวย แต่ฮั่วเซ้งจะเล่นไปปาดเหงื่อไป ตลอดการเล่นมีเหงื่อแตกออกมาเต็มใบหน้า หรือเวลาจะออมมือให้แก่ใคร ตบลูกง่ายๆ พลาด หรือแก้สนุ้กไม่ถูก หรือกันไปตายง่ายๆ ก็ตีสีหน้าเหมือนหมดอาลัยตายอยาก อยากจะตาย บ่นพึมพำเหมือนจะถอดใจ

ลีลาของเขาหลอกให้คนถือหางตายใจได้ แต่กับนักสนุกเกอร์ที่คุ้นเคยกันดี หรือแฟนสนุกเกอร์ที่เคยดูเขาเล่นหลายครั้งก็จะจับทางได้

ฉายา “ตะเข้” ที่เซียนตาตั้งให้ จึงเป็นบทสรุปลักษณะของฮั่วเซ้งได้ครอบคลุม

นี่คือลีลาพญาเซียนคนหนึ่ง ที่มีฉายา “ตะเข้ปักธงชัย” แต่น่าเสียดายที่เขามีอายุไม่ยืนยาว และเสียชีวิตในวัยแค่ 40 ปีเศษ ทิ้งตำนาน

ตะเข้ร้าย จาก อ.ปักธงชัย นครราชสีมา

โดย วันชัย เทียมทัด “อ๊อด หัวหิน”

(ตีพิมพ์ในนิตยสารคิวทอง ฉบับที่ 409)