คนชังแชมป์

ชัยชนะของ มาร์ค “เดอะ ชาร์ค” เซลบี้ ครั้งนี้รู้สึกว่าจะมีหลายคนที่ไม่ค่อยจะแฮปปี้

เกมการดวลแม่นสนุกเกอร์ชิงแชมป์โลก ที่สังเวียนศักดิ์สิทธิ์ “ครูซิเบิ้ล เธียเตอร์” ณ เมืองเชฟฟิลด์ ประเทศอังกฤษ ชิงเงินรางวัล 1,750,000 ปอนด์ หรือกว่า 80 ล้านบาท นัดชิงชนะเลิศ

แชมป์เก่า “ฉลามหิน” มาร์ค เซลบี้ มือ 1 และแชมป์โลก 2 สมัย วัย 33 ปีจากประเทศอังกฤษ พบกับ “พ่อมดวิสกี้” จอห์น ฮิกกินส์ แชมป์โลก 4 สมัย วัย 41 ปีจากประเทศสกอตแลนด์

หลายคนอยากเชียร์ ฮิกกินส์ ให้กลับมาเป็นแชมป์อีกครั้ง

เกมนี้ถือเป็นการล้างตานัดชิงชนะเลิศ ปี 2007 ซึ่งครั้งนั้น ฮิกกินส์ ชนะ 18-13 เฟรม โดยเกมนี้ถือเป็นครั้งแรกในรอบ 6 ปีที่จอมคิวจากเมืองผู้ดี ได้ชิงดำกับจอมแม่นจากแดนวิสกี้

ซึ่งถือเป็นศึกสายเลือด The Battle Of Britain ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด

สุดท้าย เซลบี้ กำชัย 18-15 เฟรม คว้าแชมป์โลก เป็นสมัยที่ 3

เป็นคนที่ 4 ที่คว้าแชมป์สองปีติด ต่อจาก สตีเฟ่น เฮนดรี้, สตีฟ เดวิส และรอนนี่ โอซุลลิแวน

อยู่ ๆ แฟนสนุ้กคนไทยหลายคน ก็ไม่ชอบหน้า มาร์ค เซลบี้

มีอยู่หลายเหตุผลนั่นก็คือ แรก ๆ นั้นก็ยังเชียร์กันดีอยู่ แต่หลังจากนั้นมาก็เริ่มมีเสียงบ่นมากมายเกิดขึ้น

สังเกตได้ว่า หลังจากคว่ำทั้ง มาร์โก้ ฟู เกาจุ้น จากฮ่องกง และ ติง จุ้นฮุย จากจีน

ไม่แน่ใจว่าเป็นการพิชิต “คนเอเชีย” หรือเปล่า ถึงได้มีกระแสนี้ขี้นมา

นั่นคือเหตุผลแรก

เหตุผลต่อมาก็คือ การออกคิวของ เซลบี้ นี่อาจเป็นประเด็นสำคัญที่เราลืมไม่ได้ เนื่องจากลดความเร้าใจลงไปเยอะ กว่าจะแทงแต่ละไม้นี่เน้นแล้วเน้นอีก

บางทีมันอืดจนแฟน ๆ หงุดหงิด

ลูกตั้ง ๆ ก็ยังไม่ยอมแทง ฝนหัวคิวไปเรื่อย ๆ

แต่ก็ต้องไม่ลืมว่า แต่ละคนที่เจอนั้นเป็นของหนักทั้งนั้น

โดยเฉพาะ ติง คุณจะพลาดให้เขาไม่ได้เลย เช่นเดียวกับ ฮิกกินส์ ที่เป็นมวยจังหวะเดียวกัน แถมนัดชิงเดิมพันสูงมากกับตำแหน่ง “แชมป์โลก”

ถึงรูปเกมแกจะเหนียวแน่นดูไม่ตื่นเต้นยังไง แต่ก็ต้องยอมรับว่าแกแทงดีจริง ๆ ครับ

รวมไปถึง ลูกฉุกเฉิน ต้องลงไกล ๆ แกเหนือกว่าฮิกกินส์ นิด ๆ และต้องยอมรับว่า เเกไม่พลาดเลย สักกะไม้

แทงเอามันส์กับแทงเอาแชมป์มันต่างกันจริง ๆ

ผมเชื่อว่า ส่วนหนึ่งเอา เซลบี้ ไปเปรียบกับ รอนนี่ โอซุลลิแวน ซึ่งถือว่าคนละอย่าง และไม่ยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย

อันที่จริงถือเป็นธรรมดา นักกีฬาที่อายุมากขึ้น แก่ขึ้น เก๋าขึ้น ก็ต้องแทงระมัดระวังมากขึ้น คงไม่มีใครเหมือนเฮียรอนนี่ ที่พร้อมปะทะ ออกคิวชวนทะเลาะตลอดเวลา

บางช็อตฝนหัวคิว ฝนแล้วฝนอีก ฝนจนรำคาญ

นั่นคือเหตุผลที่ว่า ทำไมเขาถึงได้แชมป์ ก็เพราะเขาเน้นทุกไม้ อันนี้คือตัวอย่างที่ดีในการเล่น

ยอมให้คนอื่นชัง แต่ตัวเองแชมป์ สุดท้ายก็ได้รับการบันทึกในตำนานว่าเป็นแชมป์โลก สมัยที่ 3 แม้จะไม่ถูกใจใคร แทงได้น่ารำคาญ

เชื่อว่า ไม่ต่างจากยุคของ สตีเฟ่น เฮนดรี้ กับ สตีฟ เดวิส ที่เคยเจอมา เพียงแต่สมัยนั้น ยังไม่มีโซเชียลเน็ตเวิร์ค ไม่อย่างนั้นกรณีของเซลบี้

อาจจะเป็นเรื่องเด็ก ๆ ไปเลยก็ได้!

บี แหลมสิงห์ มาเยือน

(ตีพิมพ์ในนิตยสารคิวทอง ฉบับที่ 415)